Toen van Verhildersum
Bie daglichten hoezen oadelke femilies
ien pronk en opkoamers van börg.
Ien zundagsgoud stoken kieken veuroln
vanòf schilderijen defteg tou.
Dainstmaaiden bounen potten,
kobergoud wort glad oppoetst.
Toenlu knippen buxeshegen hoaks
en strak laans wodderpas droaden.
Op körtmaaide graspaarken laifkozende
smuie figuren spiest op iele sokkels.
Bie t aanbegun van twijduustern
goan bedsteedeuren open,
ien keuken verstomd gemompel,
t knipsel van hegen is aanhaarkt,
ien dook hulde beelden verruiern zuch stiekem.
Bie diezege swaarde laange naachten sweven
jonge ballerinoas en daansers van stee,
zai goan pootjeboaden aan raand van graaft.
Kiek doar sweeft liekoet wat over te wodder
rondomrond onder ophoalbrug deur weerom.
Voage sierleke gedoantes weerspaigeln
ien t swaarde wotter tussen wodderleliebloaden.
Tot t mörnlicht aanbrekt,
aans elk zien vaast stee weer opzöcht,
zunner n spoor achter te loaten op
t daauwnadde mörngras.
Nije bezuikers kieken verwonderd, beteuverd.
Tjoa, zó laifhebben mit zóveul groatie.
Zai heur onderzuikende verlangende ogen.
Jan Bos ien Hogelaandster toal



Schilderijen van René Kuipers Gedichten van Jan Bos

Panoramas